Menu
Voordat ik met Fourzorg in contact kwam, had ik al een hele geschiedenis in de jeugdhulpverlening. Dit begon op mijn negende, een jaar later ben ik uit huis geplaatst in een jeugdhulpinstelling. Hierna heb ik nog een tijd bij mijn vader gewoond, totdat ik op mijn zeventiende het huis ben uitgezet.
Op dat moment belandde ik tussen wal en schip; te oud voor de jeugdzorg, te jong voor de crisisopvang voor volwassenen. Na een tijdje van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, is het uiteindelijk goedgekomen met hulp van de gemeente. Zo kwam ik bij dnoDoen en later bij het trainingshuis/doorstroomhuis met een dak boven mijn hoofd.
Ondanks alle hulp die ik op dat moment ontving, ben ik later volledig vastgelopen; ik had geen werk, zag mijn vrienden en familie steeds minder en raakte in een sociaal isolement. Ik zat veel alleen en begon ’s nachts te leven. Ik zorgde niet goed voor mijzelf en gamede veel, at slecht en bewoog weinig.
Doordat ik meer uitgaf dan ik aan uitkering ontving, werd het financieel steeds lastiger. Om met dit alles om te gaan, begon ik meer middelen te gebruiken. Resultaat: mijn gevoel voor eigenwaarde raakte ik steeds verder kwijt. Al deze gevoelens van het verlies van controle uitten zich steeds meer in woede. In een van mijn woede-uitbarstingen sloeg ik mijn vuist tegen de muur, waarbij ik mijn hand op drie plaatsen brak.
Ik raakte steeds meer in conflict met de instanties waarmee ik te maken had en door alle problemen die ik ervaarde, werd ik ‘instantiemoe’. Ik zat dus met een hulpvraag, maar ik vroeg niet om hulp.
Fourzorg kwam eigenlijk via één van mijn vorige hulpverleners op mijn pad. In een eerste gesprek had ik direct door dat hier anders wordt gewerkt, dan ik gewend was. Onze gesprekken hielpen mij om rust en duidelijkheid te creëren zodat ik zelf verstandige beslissingen kon maken. Mijn begeleider ging mee naar instanties om structuur in de hulpverlening aan te brengen en hierdoor gingen alle koppen dezelfde kant op.
Mijn begeleider liet mij altijd zelf de stappen zetten. Omdat mijn leven steeds meer op de rails kwam, kreeg ik steeds meer ruimte in mijn hoofd. Langzaam ontstond er een ‘roadmap’ en kon ik steeds nieuwe doelen stellen. Ik heb een agressieregulatietraining gedaan, ben uit de schulden gekomen, gebruik geen middelen meer en ik blijf vooruitgang boeken. Ik kijk al een tijdje steeds meer naar de toekomst.
Ook qua werk is het goedgekomen; via dagbesteding heb ik aan mijn dag- en nachtritme gewerkt. Omdat ik thuis al bezig was met techniek, heeft Fourzorg mij uiteindelijk begeleid naar een werkgever in de installatietechniek. Hier heb ik werkervaring opgedaan en mijn technische opleiding afgerond. Inmiddels werk ik alweer vier jaar onafgebroken en in mijn huidige baan als liftmonteur werk ik zelfstandig en rijd ik inmiddels mijn eigen leaseauto.
De oorzaak van mijn woede raakt steeds verder weg. Ik heb bijvoorbeeld weer beter contact met mijn vader en de kwaliteit van mijn vriendschappen wordt steeds beter. Mijn kennissenkring is weer gezond, waardoor ik een goed sociaal netwerk om mij heen heb. Mijn zelfvertrouwen is weer terug en ik barst van de energie.
Mijn omgeving ziet een nieuwe, volwassen ik. Ik verzorg mezelf nu beter. Met plezier ga ik naar de kapper en gun ik mezelf nieuwe kleding. Wat Fourzorg heeft gedaan voor mij? Fourzorg was er waar nodig, maar eigenlijk heb ik het allemaal zelf gedaan…